Mannen van staal

'T war ne biezondere koers vandaag. Nie dettie ne naam mog hebben op de KNWU-lijst. Da nie. We reejen vanuit Nederlands Limburg dur Belgisch Limburg. 'K zag Opitter en Kinrooy stoan. En wir terug, noar Thorn um precies te zen.

Fabio arriveerde wa laat bij de start, zo inne sort Delgado-opkomst van 89. Allein lag het parcours langs z'n omkleedplekske en ze gingen niet te hard door, wouwen wel op 'm waachten. Goei peleton, da mag duidelijk zen.
En hard da ze ginge! Sakkerju wa ging da hard. D'r warre d'r bij die han 't echt hard te halen, da konde wel zien.

'T war een kleurrijk en gemelleerd gezelschap. Rolf Wolfshohl, Didi Thurau, Rudi Altig, Gregor Braun en zo. En dan hadde ok nog ne hoop Italianen d'r bij. Saronni zelf deej ok mee.

Gelukkig war d'r al vlug ne ravitaillering. Anders haj 'k 't echt nie kenne bolwerke.

Donkere wolken trokken samen mar deze dappere mannen (excuus dames) kregen ze nie klein. Ze bleven gewoon zitten.

Of klungelden nog wa aan de fiets. D'r is altijd wel wa te stellen, toch?

Uiteindelijk kunde behoorlik muug worre van zonne ravitaillering. Dan godde 's wa rondlaupen om andermans materiaal te bekieken. Altijd open staon voor innovaties en zo.

Toch moet de koers weer serieus hard gemaakt goan worre, mar d'r zijn  d'r altijd die blieve plekke. Argentin duut ok ginne trap teveul.

 Dan komt 't spel op de wagen. Nie in't minst deur Lemond zelf.

De opperstalmister optimaliseert een stukske wondersgonne Italiaanse techniek.

Kortom, 't war ne biezonderen dag en ne zware koers. Maar vur de echte mannen van staal ne peuleschil.
Nou recupereren, op de bank.