Diepe sporen,
soms licht, dan nog hard bevroren.
Plassen met ijs,
erdoorheen, lekker ijsbreken.
En weer gewone modder,
of gewoon een pad met wortels en stronken.
Tonk, tonk, je kunt niet blijven springen.
Wat dieper in het bos helemaal kaasje.
Een smalle bobsleebaan.
Een holle singletrack met louter bevroren sneeuw. IJs.
Fabio kwam d'r goed mee weg.
Later toch nog gevallen.
Maar dat was op een plek waar dat helemaal niet hoefde.
Telt niet dus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten