En als ergens geen woorden voor zijn dan ís het niet.
Maar als je de woorden niet weet dan is 't weer helemaal anders.
En foto's helpen,
het is maar zelden dat 'n foto liegt.
Nou kun je foto's wel photoshoppen, aankleden met iets uit 'n andere winkel.
Of onder- en overbelichten. Wat dan niet zegt dat 't donker is of dat er net 'n atoombom is ontploft.
Of juist wel.
Wat ook kan is spelen met de context,
dezelfde foto na twee verschillende situaties geeft 'n heel ander idee over wat je ziet.
Maar genoeg geneuzeld,
Maastricht en Aken zijn niet op één dag gebouwd,
o nee, dat was Keulen. Maastricht en Aken delen een vliegveld.
En 't ligt toch vlak bij België.
Nou vlak, heuvelachtig.
JJ, wie kent 'm niet, van bijvoorbeeld De helm van Kevelaer, of als correspondent uit m.n. het Limburgse. Zo ook ditmaal, Mestreech dus.
Ingedachtig de inleiding gaat mogelijk uw eerste gedachte richting een retrorit, Belgische deelnemer, Mafac Gold remgroepje, hoe zit dat toch? Zeker oog voor detail met goudkleurig belletje.
Aanzicht aandrijvingskant zeker efkes vergeten, net als de pomp.
Het zit wel wat raar met die kabels zo en 'n plastic zadel, zien we dat nu goed?
Oké, dat kan wel origineel wezen maar is het is behoorlijk origineel om er iets anders dan 'n cross op te fietsen. En Super Sport? De eerdere gedachte aan Flandria is vlugger vervlogen dan wat dan ook.
Gelukkig is er geïnvesteerd in een slot, het achterwiel en de rest van de fiets zijn stevig aan elkaar vastgezet. Wat de vraag oproept of dit het straatmadelief van César Muschs is of dat ze die z'n straatmadelief hebben gejat. Waarmee ie van diejen César is gebleven natuurlijk.
Maar of dattie daar in dat laatste geval wat aan heeft is de vraag.
Met dank aan Jan Janssen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten