In het stukske van gisteren over Paolo Mannucci kwam terloops de eerste, onaangekondigde, dopingcontrole in de Tour (die van 1966) en de daaropvolgende rennerstaking aan bod.
Omdat hem een vraag hierover bereikte, "wat gebruikten die renners dan behalve biefstuk?" gaat Fabio hier nog efkes over verder.
Het antwoord is simpel, vooral allerlei amfetaminen, destijds ook wel wekaminen genoemd.
Natuurlijk werden er sinds jaar en dag ook andere middelen gebruikt, pijnstillers bijvoorbeeld.
Zo ging in de Tour van 1960 Roger Rivière in achtervolging op Gastone Nencini tijdens de afdaling van de Col de Perjuret onderuit en viel tien meter in een ravijn. Omdat hij Palfium had gebruikt.
Palfium is een pijnstiller en heeft een verminderde reactietijd tot gevolg. Rivière zou nooit meer fietsen. Misschien had ie in zo'n afdaling meer gehad aan efedrine, vanwege de verhoogde allertheid.
Roger gebruikte tijdens zijn werelduurrecord in 1958 ook al amfetamine en kamfer. Kamfer? Ja, dat heeft hij ooit aangegeven in een interview. Waarschijnlijk vanwege de licht verdovende werking. En dan neem je de libido-verlagende werking voor lief nietwaar? Dat wist U niet? Járenlang door de thee of koffie gedaan bij dienstplichtige soldaten. Om de mannen van stavast een beetje rustig te houden. Maar Fabio dwaalt af ..
Op 28 juni na de vijfde etappe van Royan naar Bordeaux, gewonnen door Willy Planckaert, dwaalden enkele jongemannen door de hotels om renners te vinden. Dat was nog niet zo makkelijk want het was al aan de late kant. Poulidor, reeds in burgerkloffie, had de eer als eerste aangesproken te worden, "bent U een wielrenner en rijdt U de Tour?" en mocht meegaan om een plasje te doen. Poupou verbaasde zich er later over dat hij niet eens zijn identiteit hoefde aan te tonen en dat niks werd verzegeld. Ook Rik van Looy was de sigaar. Achteraf bleken vijf renners positief, Fabio heeft niet achterhaald wie dit betrof wat wel wat zegt over het belang wat eraan werd gehecht.
De volgende dag, vijf kilometer op weg naar Bayonne, stopte het peloton met fietsen en ging lopend verder. Ze lieten duidelijk blijken niet gediend te zijn van zulks een controle en riepen Tourdokter Dumas toe dat die zich zelf maar eens moest laten testen op bijvoorbeeld Aspirine. Je kon wel eens je werk moeten doen en hoofdpijn hebben immers. Uiteindelijk fietste het peloton weer verder en won Gerben Karstens de etappe.
 |
| foto: miroir des sports |
Hartstikke verslavend, er is Fabio een verhaal bekend van 'n oude voormalige wielrenner die nog steeds slikt. Een soort Jules Deelder zeg maar. Menigeen heeft de leeftijd van Jules overigens niet gehaald, het hart heeft het hard te halen bij speedgebruik. Want amfetamine noemen we op straat tegenwoordig gewoon 'speed', niet voor niks natuurlijk.
Overigens was Efedrine ook een veelgebruikt middeltje en géén amfetamine. Wél een stimulantium net als amfetamine. Maar het werkt anders, voor de dokters onder U, en wie is dat niet, het stimuleert minder dan amfetamine de afgifte van dopamine, het gelukshormoon. Je wordt van efedrine dus minder opgewekt, hebt minder een geluksgevoel dan bij amfetamine. Het heeft een verwijdend effect op de luchtwegen en werd daarom vaak gebruikt in hoestsiroop en neusdruppels. Door Vicks bijvoorbeeld.
 |
| vicks nyquil, 1966 |
Er is een foto van Eef Dolman uit 1965 waarbij hij zichzelf met 'n pipet zogenaamd neusdruppels toedient. Voor een wiel aan de muur, waarmee de relatie met zijn sport wel heel duidelijk wordt gelgd. Eef had destijds zijn NK-titel bij de amateurs moeten inleveren omdat hij positief was getest op efedrine. Nee, Fabio laat die foto hier niet zien, er zitten rechten op. Maar als U nieuwsgierig bent, klik hierop en U ziet het, het is echt waar.
Voor het juiste perspectief, we moeten niet doen alsof alleen wielrenners doping gebruiken. Ook in 1966 niet. Tijdens het Wereldkampioenschap Voetbal ging de finale tussen Engeland en West-Duitsland. Achteraf bleken drie Duitsers positief op efidrine. Nou waren die toevallig wel verkouden, dat begrijpt U wel.
 |
| west-duitsland, wk 1966, zilver |
Zo, nu is schrijver dezes wel toe aan 'n opkikkertje.
En na 'n pepper is dat 'n downer.
Ook van 1966.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten