Eroica Limburg (zuur gezeur van een ouwe man)

Of is het Valkenburg?

Gisteren heeft Fabio heerlijk gefietst in 't Limburgse land.

Het plan was om de route van 60 kilometers te doen.

De voorzienigheid greep echter in en deed Tom Tom Farelli en kompaan de eerste de beste afslag naar de 125 kilometers nemen. Hij heeft zich nooit gerealiseerd dat Emile's Belgisch Rijwielhuis zover van Valkenburg lag .... de eerste stempelpost kwam maar niet in beeld. 

Er begon wat te knagen, hoe kon dat nou? 

Voor de bejaarde wielertoerist die dit driftig op z'n Remington zit te tikken is Limburg altijd al 'n ondoorgrondelijke lappendeken geweest. Als daar dan flink wat slingerende boerenpaden aan worden toegevoegd, nou dan weet je 't wel.

Bij Banholt is wat te doen, we mogen een aangekleed terrein op. Modieuze gravelrijders koen ons tegemoet, toch zitten we goed. Althans, het is ook een Eroica verzorgingspost, water, sportdrank en, lekker, koffie met vlaai. En 'n  zingende jongeman met gitaar. Verkeerd rijden is niet altijd fout.

We weten nu ook zeker welke route we rijden.

Forse afdalingen met los gesteente en modderpoelen en kuitenbijtende beklimminkjes brengen ons uiteindelijk bij de volgende verzorgingspost. De bus van Sauna Diana staat pront te pronken maar de bananen zijn op. Gelukkig is er nog wel water en sportdrank te drinken over. 

Een ietwat hongerig gevoel wordt ons deel. Fabio deelt dus zijn reep met Kompaan Tinus. 

De vorige keer in 'n vergelijkbare situatie, Monte Sante Marie in 2015, was er geen reep te delen. Niet klagen maar dragen.

In de rij voor 't pontje over de Maas, via de Enci en de St.Pietersberg door Maastricht om bij Patisserie Peter Lemmens in Maastricht koffie met kersenvlaai de trek  te stillen.  

Er waren meer lotgenoten zoals U ziet.

Over de Maastrichtse Strade Bianche, de voormalige snelweg, wordt de meest Franse stand van Nederland verlaten richting onze eerste echte stempel- en verzorgingspost, het BRH. Ontzettend lekkere broodjes hadden ze daar en dat werd ook tijd. Een mens leeft immers niet alleen op vlaai en koffie. 

Al rap daarna draaien de beide helden van dit verhaal het terrein van Par'Cours op. De lieftallige dame op de stempelpost heeft te doen met de doorgestane belevenissen en ramt pontificaal drie stempels op de kaart. Het bierglas van de sponsor is verantwoord.

foto: tinus van der plas