Lek!

Op de heenweg had Fabio 't al gezegd gehad,
als ie lek reej dan hattie hulp nodig.
Een band d'r af halen zit 'r nog niet in met z'n èrm èrmpke.

De finish konde al ruiken,
d'n Trappist was als het ware al getapt,
vijf kilometer voor het einde,
een onbestemd gevoel,
een onbehaaglijk idee.

'Is dien band nou slapper aan het worden?'

Nog een kleine kilometer deed ie net of er niks aan de hand was,
het brein volledig ingesteld op ontkenning.
Niet dat 't hielp,
op 'n gegeven moment móest ie erkennen,
'LEK!'

En dan weet je,
niks 'Vriendschap is een illusie' en
'Als je wint heb je vrienden'.

Gewoon, ze zijn er.
Omdat ze er zijn.




Louis, PJ, bedankt.