Van The States, Amerika.
D'r zat 'n plakplaatje op waar hij blij van werd.
De Lone Star State,
daar waar Fabio's favoriete muziek vandaan komt.
Dat moest wel welkome post zijn.
Nou, nada dus.
Een sollicitatiebriefke van een mekanieker van dubieuze naam en faam.
Zo een die alles vastzet met geel bandjes.
Fabio zou 'm niet eens 'n band durven laten oppompen.
Nee, die sollicitatie is niks geworden.
Tenminste niet voor diejen Texaan.
Nou heeft Fabio dat ook niet nodig.
Want in de koers,
nou ja, vooruit, die retroritten dan,
daar heeft ie 'n persoonlijke mekanieker.
Ene die altijd voor 'm klaarstaat,
zo een,
die als het erop aan komt,
voor 'm bidt en voor 'm vecht ...
'Och God, doar hedde 't gedonder weer in de glazen, Fabio blijf bij de les!'
Nou zeg, moet dat nou op zo'n toon?
Fabio werd gewoon efkes enthousiast.
Het is ook nie niks zo ene mens die altijd met 'n rugzakske vol met gereedschap rondfietst.
Achteraan ook vaak, om de pechgevallen op te vegen en ze weer verder te helpen.
In dit geval gewoon met 'n inbussleutel van 6 mm.
Had Fabio toch niet langs 't bandje en de afnemers gestoken gehad.
En diejen Texaan waarschijnlijk ook niet.
En weten gullie wat 't mooiste is?
Diejen mekanieker van hierboven,
die doet dat voor iedereen.
Voor nop. Nada.
Goud waard.
Onbetaalbaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten