Veel chroom op de fietskes,
mooi meiskes aan de kant van de weg.
De lucht van frietvet,
van massage-olie.
Ome Sjang, 'n beetje teveel gedronken,
loofde een premie uit van tweevijftig.
Voor de eerste van het peleton in de volgende ronde.
Of de plaatselijke kruidenier
met een pakske pudding als die ene niet gedubbeld werd.
Jan Janssen won de Tour,
de politie kreeg een vouwfiets
en ontkomen aan de Bee Gees was onmogelijk.
Ook langs het parcours.
De Gibbs hadden met hun toenmalige gregarios Vince Melouney en Colin Peterson hits.
Veel hits. Van april 1967 tot september 1969 13 grote hits.
Daarna werd het gelukkig wat minder.
Gelukkig, want 't was natuurlijk meidenmuziek.
Ze klonken alsof je vol helium zingend op de klinkers fietst.
Met 'n te strakke broek aan.
Later werd 't helemaal erg toen ze een tweede, eigenlijk derde, carriérre in de disco kregen.
Nee, dan wordt 'Don't forget to remember me' weer heel wat beter te pruimen.
Achteraf waren die liedjes nog niet zo beroerd.
Een soort soundtrack van die tijd.
Of meer behang wat je na verloop van tijd niet meer kunt aanzien en jaren later gaat missen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten