Geen boom te bekennen, geen muurtje voor handen én 'n lekke tube.
En net als je het niet meer verwacht, daar is ie dan,
de pizzabakker.
Er zijn meer mooie plaatjes van deze coureur.
Onderstaande foto van tijdens de Tour de France 1952 behoort tot een der mooiste wielerfoto's ooit.
Gino Bartali, Alfredo Martini en Giovanni Corrieri,
Geen idee wat Corrieri te vertellen heeft en het lijkt erop dat hooguit de man in het midden met enige scepsis het binnen laat komen..
Maar het gaat niet alleen om de mooie plaatjes.
Het gaat om het scoren.
Winnen, mooie uitslagen, hard en slim fietsen,
 |
| in de maglia rosa, giro 1950 |
 |
| nog maar eens in rose |
 |
| met magni |
 |
| op kop voor coppi |
't onderste uit de kan halen.
In hoeverre dat gelukt is zullen we nooit weten maar de uitslagen mochten er zijn.
In de Giro eindigde hij als 9e, 6e, 10e, 6e en 3e. Dat laatste jaar won Martini 'n etappe en droeg een paar dagen later de leiderstrui. Eén dagje, maar toch.
Hij won de Ronde van de Appenijnen in 1947. Hij won de Ronde van Piemonte. Hij won 'n etappe in de Ronde van Zwitserland. En vele mooie ereplaatsen in dagkoersen en kleinere rondes.
Overigens, deze ereplek mocht er ook zijn ...
In de Giro van 1949, de 17e etappe. Derde achter Fausto Coppi en Gino Bartali.
Na twintig jaar beroepswielrennerij werd Alfredo sportdirecteur bij Ferretti en won met Gösta Petterson de Giro. En werd technisch commissaris van het Italiaans nationaal team waarmee hij een belangrijke bijdrage leverde aan de wereldkampioenschappen van Moser, Saronni, Argentin, Fondriest en Bugno.
Geen koekenbakker.
Alfredo Martini:
18 februari 1921 - 25 augustus 2014
