donderdag 30 april 2020

Nicolas Engel



Alweer 'n Engel, ditmaal uit Luxemburg.
Driemaal nationaal kampioen, tweemaal sprint op de baan, eenmaal op de weg.

Nicolas Engel:
30 april 1902 - 28 december 1946

Wielrenner

herman berserik, 1982, ets, rijksmuseum twente

woensdag 29 april 2020

Eddy Pieters Graafland


foto: joop van bilsen, anefo
art: dik bruynesteyn

Eddy Pieters Graafland:
5 januari 1934 - 28 april 2020

dinsdag 28 april 2020

Jaap Engel

foto: jan de jong, collectie limburgs museum
Feest!
Het wereldkampioenschap voor amateurs van 1938.
Een rondje van 10 kilometer vanuit Valkenburg.
Met de Cauberg dus.

Peet Knops heeft het elders prima beschreven dus Fabio gaat niet in herhaling vallen.
Maar deze foto wou hij U niet onthouden.
Je zou het zo niet zeggen maar enkele weken later zouden Engeland en Frankrijk in onderhandeling gaan met Nazi-Duitsland en Italië om vrede te houden in Europa. Oostenrijk was al geannexeerd, Sudetenland in Tsjecho-Slowakije zou worden geofferd.


Niet dat 't hielp,
Hitler ging gewoon z'n gang en we weten hoe 't afliep.
Niet dat de mensheid er zoveel van leerde,
nog altijd laten massa's zich manipuleren door angst- en haatzaaiers.

Maar terug naar het feestje.
De Zwitsers Hans Knecht en Jozef Wagner zijn eins und zwei.
Op de schouders dus, samen met numero drie, de Nederlander Joop Demmenie.
Onder Joop zien we met KNWU-opdruk nummer vijf, Jaap Engel en nummer zes Henk de Hoog met stofbril in conclaaf lijkt het wel. Vierde was de Belg Achille Bruneel. Deze zou zomaar links achter (van Henk uit bekeken) De Hoog kunnen staan, zeker zijn we daar niet van.

Jaap Engel werd volgens de enige bron juli 1945 in Amsterdam door de Duitsers doodgeschoten. Hij was toen 26 jaar oud. Dit kan natuurlijk niet kloppen gezien de overgave van de Duitsers op 5 mei 1945.


Jaap Engel:
28 april 1919 - 1945






Twee Rossen

1950, frankrijk

Arty not farty

hogewegpleintje, watergraafsmeer amsterdam, aquarel: ger gerritsen 1939

maandag 27 april 2020

Rood-wit-blauw & Oranje


Gelukkig heb ik meer verstand van regeren,
eh, sorry ..., ik bedoel natuurlijk een e-bike.


Jour de fête

1949

zaterdag 25 april 2020

Thuis heb ik nog een ansichtkaart

1956

Theo de Rooij

63 jaar vandaag

1981
1980
1981
1982
1983
1984
1985
1986
1987
1988
1989
1990

vrijdag 24 april 2020

Annulé


Andrés Gandarias

Geintje in Gandaria's laatste profjaar.
Want zoveel won ie niet in de twaalf jaar die z'n beroepscarrière besloeg.


Niet dat hij niet aan de weg timmerde, geen mooie uitslagen haalde.
In 1968 eindigde hij negende tijdens z'n debuut-Tour, de Tour van Jan Janssen.
En 'n jaar later vijfde achter Merckx, Pingeon, Poulidor en Gimondi.

Als het omhoog gaat laat hij zich nadrukkelijk van voren zien.
Hieronder met Michele Dancelli in de 8e etappe, twee minuten voor de achtervolgers met Rini Wagtmans. Dancelli zal met 4 seconden winnen.


Andrés zal in Aubagne nog eens tweede worden achter Gimondi, in Chamonix vierde achter Pingeon, Merckx en Van Impe en nog driemaal bij de eerste tien. Als het maar omhoog gaat.


Gandarias won slechts viermaal waarvan in 1975, in dienst van Monteverde-Sanson, driemaal.
Hij won toen 'n etappe en de eindzege in de Ronde van Cantabrië en 'n etappe in de Ronde van Baskenland.


Een jaar later in dienst van Teka behaalt hij z'n belangrijkste overwinning, de 19e etappe in de Giro d'Italia.



Ook wordt hij tweede in het bergklassement achter z'n landgenoot Andrés Oliva Sánchez.
Felice Gimondi won die Giro.



In 1978 bij Novostil-Helios was 't wel over.
Maar 'n goeie renner bergop was 't.

Overleden na een langdurige ziekte

Andrés Gandarias:
24 april 1943 - 27 mei 2018

donderdag 23 april 2020

Ondeugend


Maar wat eraan vooraf ging ..



Of heeft Fabio het niet goed begrepen?

woensdag 22 april 2020

dinsdag 21 april 2020

De Peel in brand


De Deurnsche Peel in brand.

foto: bert janssen, eindhovens dagblad

Groningen



maandag 20 april 2020

Di Lorenzo, Gianni en het merk


Di Lorenzo, Monza.
Een familiebedrijf opgericht door vader Di Lorenzo en overgenomen door de bij Magniflex-Torpado gestopte Gianni De Lorenzo en diens broer Alfiero.


Di Lorenzo had in 1973 bij Molteni met Merckx gefietst en in 1974 bij Brooklyn Patrick Sercu geholpen met z'n groene trui in de Tour.


Zonca-Santini 'n jaar later was geen succes waarna hij twee jaar voor Magniflex-Torpado reed.


Vijf jaar bij de profs bleek, mede door een onwillige knie, genoeg en Gianni ging zijn bijdrage van een andere kant af geven.
Hij sponsorde en leidde al snel een amateurteam.


Waarin een talentje bleek te zitten, achteraan de vierde van links.


Misschien zo beter?


Di Lorenzo had een goede relatie met Atala en Gianni Bugno zette daar zijn eerste schreden op het professionele pad. En Gianni werd assistent-ploegleider voor enkele jaren. Na Atala gaat hij verder als mecanicien bij Mapei, Carrera, Liquigas en soms het nationale team.






Vandaag wordt Gianni Di Lorenzo 72 jaar.
Het bedrijf bestaat nog steeds, ook hun carbon mag er wezen.