zondag 30 september 2018

GiZeta-Alan Verkenning


GiZeta?


Het lettertype klopt,
klaarblijkelijk een fietsenmerk uit Bologna.
Verder onderzoek op 't wereldwijde web leert dat GiZeta van Gianni Zuffi komt.
Die verkocht GiZeta in z'n fietsenzaak, in Bologna, juist.
Jammer genoeg blijft onduidelijk of Gianni zelf frames maakte of dat hij ze inkocht en er stickers opplakte.

foto: gianni zuffi

foto: gianni zuffi
In het geval van deze blauwe schoonheid hoeven we die vraag niet te stellen.



Het is zeker niet alleen de sticker die dat duidelijk maakt.


Gianni liet 't niet alleen bij blauwe,  alu of weg-Alans.

foto: jim zucker

Heel mooi,
doet ergens in de verte wel wat aan nog 'n ander merk denken.

foto: peter kohler

Ai,
wat heb je nou toch gedaan Jim?

foto: jim zucker
Geschrokken heeft Fabio zich afgewend en als ware het Moeder Maria,
er verschijnt weer blauw textiel.


Géén Alan, wél teledata...., ojee.


En mocht d't nou helemaal niks kloppen van dit verhaal dan vindt Fabio 't in ieder geval gewoon 'n prachtig truike.
Tweede helft jaren tachtig had ie zo gedacht,
voor wat het waard is.

De kleren van de Keizer?

Fabio is naar Herentals geweest.
Hij hoort U denken,
'Herentals? Eh ...'


U bent warm, hoewel Fabio de Keizer van Herentals niet heeft getroffen.
Maar 't had met wielrennen van doen, met ouw spul én 't is vandaag het WK op de weg.
Bij Sport Vlaanderen was de Vintage Bike Beurs en Fabio was erbij.

Langs de tafels sjouwen, overal aan voelen,
spullen voor anderen meebrengen, spullen voor anderen halen,
spullekes oppikken die maanden geleden al besteld waren,
maar vooral,
ààuwbette met gelijkgezinden.
Liefhebbers van racefietsen met nog smalle buizen,
remgrepen met kabels en truikes die jeuken.

De buit?


En nee,
5 en 6 niet gezien.



Het was weer gezellig.

Evertsoord Helenaveensweg


woensdag 26 september 2018

Contouren


Alberto Caiumi lacht vriendelijk naar de fotograaf en,
indirect,
naar U.
Zijn geschoeide rechterhand omklemt licht de voorkant van zijn zadel.


De sponsor heeft een hoge pet op van dit zadel,
behalve de sponsor- c.q. fabrieksnaam heeft de naam van het zadel een prominente plek op het truike gekregen.



Hoe vaak komt dit nou voor?
Wat zegt U, met de Rolls en de Colt hebben ze het ook gedaan?



Ja, hallo!
Dat telt niet en sowieso waren die d'r toen, in 1977 nog niet.



De truikes én de zadels.


Nou kun je wel moeilijk kijken Alberto maar zo is het en niet anders.
Jij kunt dat nu eenmaal nog niet weten in 1977,
accepteer het maar.

Wat je ook niet kunt weten is dat ze bijna veertig jaar na de introductie in 1972 opnieuw op de markt zijn gezet.
En dat er toch nog 'wielrenners' zijn die de ouwe nog willen en grif willen betalen voor New Old Stock of New In Box.
Dat kan.
Of gewoon in Eindhoven, een stuk goedkoper en waarschijnlijk kunt U het ook gewoon ophalen.


En verder won Marino Basso de Giro in 1977 niet op 'n Contour,
Basso won de Giro never en nooit nie.


Oké, Marino won in 1977 het tweede deel van de 8e etappe over 79 kilometer op 'n Contour.


Wa gij Alberto?
O, ge kunt niks zeggen?
Sponsorbelangen in het nieuwe jaar?


Heej, nou hedde 'n rooje Alan ...

Tino Conti

73 jaar


Hieronder in goed gezelschap.


dinsdag 25 september 2018

De truikes van Jan Splinter

Het was een hele verkleedpartij voor Co Hoogedoorn het jaar 1977.
Maar liefst drie truien brachten Jan Splinter door de winter.
Waarmee wordt bedoeld dat 't behelpen was.




Het laatste truike werd door Co als gastrenner gedragen in de Ronde van Nederland.
In het eerste werd de Ronde van Leende gewonnen.
En om nou te zegen dat 't truike van Ruysdael-Piccadilly-De Kruik weinig om 't lijf had gaat te ver.
Maar onderstaande foto met werkgever nummer 2 geeft te denken.
Hoewel Co er, ondanks z'n ondeugende oogopslag, niet bij lijkt te zijn.

foto: archief t&t
foto: archief co hoogedoorn

Een jaar later werd het truike van Jet Star Jeans aangetrokken en daar bleef het bij.
Dat jaar én daarna, Co gaat voortaan auto's aankleden, met tectyl.


Niks mis mee, hij schijnt er een goeie boterham aan over te hebben gehouden.
Maar of dit was wat hij verwachtte toen hij drie jaar daarvoor startte bij Post?


Soms zit 't  mee, soms zit 't tegen.
En achter de streep kan 't weer helemaal anders wezen.

Co Hoogedoorn wordt vandaag 66 jaar.

maandag 24 september 2018

Marius Thé

Gestorven voor Frankrijk tijdens WO I als soldaat aan het front.

24 september 1871 - 10 september 1915
Was samen met zijn tweelingbroer Jules al vroeg geïnteresseerd in wielrennen.
Ze verschijnen vaak getweeën aan de start,
wat we vaker zien bij tweelingen.
Marius blijkt de meest getalenteerde,
in 1889 en 1891 wint hij Marseille-Avignon-Marseille en het jaar ertussen wordt hij tweede.
De dienstplicht gooit roet in het eten of toepasselijker steekt een spaak tussen de wielen.
In 1894 komt Marius echter terug met een drietal prachtige tweede plaatsen achter maar ook vóór toentertijd gearriveerde coureurs.
Het jaar erop wordt Strasbourg-Basel-Strasbourg gewonnen, weer 'n jaar later Marseille-Draguignan-Marseille en hij wordt derde in Bordeau-Parijs achter Arthur Linton en Gaston Rivierre.
In 1897 wint hij Marseille-Nice met broer Jules op 18 minuten als derde.




Behalve op de weg is Marius ook actief en succesvol op de baan.
Hij vormt onder andere met zijn broer een tandemduo.


Op zijn 27e, het is inmiddels 1898, stapt Marius over naar het stayeren.
En al snel naar de motor wel te verstaan. Hij is een van de eersten die deze stap waagt.
Daarvoor werden renners gegangmaakt door tandems, triplets, mensenkracht.


Rond 1900 is dit alles enorm in ontwikkeling,
elektrische tandems worden ontwikkeld en ook gebruikt voor gangmaking.


En een klein stapje verder is er de tandem op benzine.



De ons beter bekende grote motor is de volgende stap,
twee man op de motor, de renner erachter.
Hieronder Piet Dickentman, begin 1900.


Marius Thé komt de eer toe de eerste te zijn die alléén op de grote motor ging zitten voor gangmaking of op z'n minst voor de doorbraak daarvan zorgde.


Marius reist de halve wereld door om in de velodromes zijn kunsten te vertonen en houdt er een goede boterham aan over.
Met Tom Linton, hier 'n stukje naar boven nog achter de triplet, verbetert hij het werelduurrecord met gangmaking.


De motoren worden echter steeds krachtiger, de snelheden gaan omhoog, als er iets mis gaat dan gaat het goed mis. En met Marius en Tom Linton gaat het mis.
Tijdens de Grote Prijs van Leipzig in 1902 komt Linton in contact met de motor en gaat neer.
Linton zal maanden in het ziekenhuis verblijven en nooit meer terugkomen als coureur.

Met Thé's nieuwe kompaan achter de motor, Paul Dangla, gaat het echter al snel nog fouter, écht goed mis.
Op 5 juni 1904 in Berlijn rijdt Piet Dickentman van begin tot eind de sterren van hemel en wint.
Duitser Bruno Demke wordt tweede en Thé met Dangla blijven steken op de vierde plek.
Enkele dagen later in Maagdenburg wil Dangla revanche.
De motor van Demke wordt echter gelanceerd met een zwaar ongeval tot gevolg.
Marius Thé komt weg met wat bulten en schrammen maar Dangla vecht voor zijn leven en verliest die strijd.

paul dangla achter marius thé
Thé realiseert zich dat hij toch wel uitzonderlijk goed weggekomen is en dat hij het lot beter niet langer tart. Hij stopt op het hoogtepunt van zijn carrière.

De wielerbanen heeft hij overleefd, WO I zal hij niet overleven.
Op 10 september 1915 sterft Marius Thé aan het front in Saint Pol sur Ternoise in Pas de Calais.
Hij werd 43 jaar.


Marius Thé,
24 september 1871 - 10 september 1915

Dank is met name verschuldigd aan Le Petit Braquet.

zondag 23 september 2018