Roger Decock RIP

De oudste nog levende winnaar van de Ronde van Vlaanderen is vandaag overleden.
Het was 1952 dat ie 'm won, 'n tijdje terug. De goede man was dan inmiddels ook 93 jaar.
En 'n goede man was 't.
Wim van Est kon dan wel mooi vertellen dat ie 70 meter diep viel maar dat z'n Pontiac nog steeds liep, dat had ie zonder Roger misschien wel niet kunnen zeggen.
Decock was de enige ooggetuige van Wim's val in de afdaling van de Aubisque.
Hij sloeg alarm, wachtte tot hulp was georganiseerd en verloor daarmee 25 minuten in een rooskleurig klassement. Wimme en de Nederlandse wielerliefhebbers hebben dus reden om Roger Decock dankbaar te zijn.

Vlaanderen werd overigens gewonnen met hulp van een pientere apotheker.
Niks pillen, gewoon 'n zalfje.
Van top tot teen ingesmeerd reed Roger Decock de hele wedstrijd alsof er een kachel naast 'm meefietste. Mooi dat ie won.

Roger Decock:
20 april 1927 - 31 mei 2020

Merselo Kleindorp

Valentino Gasparello

Won goud op de Olympische Spelen van 1956 met Antonio Domenicali, Leandro Faggin en Franco Gandini de Ploegenachtervolgin op de baan.
Vier jaar later won hij in Rome brons op de sprint.
In 1957 werd hij derde op 't WK sprint, in 1958 werd hij eerste evenals in 1959.
Vanaf 1960 was hij acht jaar beroepsrenner, eerst twee jaar bij Bianchi, daarna vooral bij Ignis.

Vandaag wordt Valentino 85 jaar.

Nooitgedagt in Merselo

Het was al weer efkes terug dat Fabio in Merselo 'n fotooke had getrokken van de dienstdoende molen aldaar. En aangezien dat Daar bij die grote molen moet blijven draaien, vanuit de Ballonzuilbossen weer eens rechts aangehouden.

Blijkt d'r inmiddels een fietsenzaak in gestationeerd, sinds 21 september afgelopen jaar zelfs.
En dan ook nog wel zo'n speciale, alleen racefietsen en mtb's.
Wie had dat ooit gedacht?

In de etalage 'n oud Gazelle Champion Mondial AB-frame met 'n deukje in de bovenbuis.
Fabio had toevallig z'n stoute schoenen aan, Mavic trouwens, een damesmodel wat prima zit, dus kon zonder enig probleem naar binnen.
Marcel Ruyten stelt zich voor en vertelt enthousiast over z'n bedrijfje en hoe hij het aanpakt.

Schrijver dezes ziet inmiddels een regenboogtruike van Vivo, een witte trui van Winnen en nog wat meer van d'n dieje, een tijdritpak van Ineos, Wout Poels inderdaad. En wat mooie oudere Cannondales uit de tijd van Mooie Mario aan de muur.
Nou dan weet je 't wel, de prikkels lopen over.
Blijkt d'r ook nog een kaduuk Cervélo-frame van een fietsmaatje in het plafond verwerkt ...

Mocht U in de buurt zijn, zeg maar zo tussen Venray, Vredepeel en Ysselsteyn, ga d'r vooral efkes aan. Mcycles, de naam zal wel van Marcel en Merselo misschien ook nog wel.
Trok ie ook nog 'n fotooke van Fabio,
waarvoor hartelijk dank.

Henk Steevens RIP

De laatste van 'De drie van Elsoo' is niet meer.
Bijna zes jaar na Jan Nolten en Sjefke Janssen is Henk Steevens overleden.
Waarmee ook de laatste renner van de roemruchte Tourploeg van 1953 is heengegaan.

Henk Steevens:
4 oktober 1931 - 29 mei 2020

Alan MTB Carbonio bij 't Leegveld.

Italiaans mtb-tje van ongeveer 1990 bij de voormalige doorgang over het Kanaal van Deurne bij 't Leegveld, in 't verlengde van de Eikenlaan in Liessel.

Oktober 2009 kon je er nog overheen.
Voor het vervolg had je fietsend wel een mtb nodig. Je kwam dan bij de dubbele haakse bocht uit tussen Griendtsveen en Helenaveen, het einde of zo U wil, het begin van de Soemeersingel. Kon je zo doosteken naar de Mariapeel. Op een teek meer of minder moest je dan wel niet kijken.
Los van de Peelbrand van afgelopen maand gaat dit Italiaantje er niet meer door.
De duiker is weg, de 'brug' is weg.
Alweer 'n jaar of tien.

Nooit de ketting smeren

1990

Remmen door achteruittrappen. Het lepeltje hierboven raakt dan de band.

Uit: wimbloemendaal.blogspot,
waarvoor hartelijk dank.

Reimund Dietzen

61 jaar vandaag

Kiek nou, ne Kivada

Tortura?

Grubbenvorst Sevenumseweg

Forever Young

foto: mark seliger

Vandaag 79 jaar.

Gianfranco Sobrero

Gianfranco Sobrero:
22 mei 1930 - 8 september 2008

Coco Santisteban

Juan Manuel Santisteban vertoont het kunstje zonder te knoeien.
Rode wijn kan akelige vlekken geven op geel.
Enkele weken later gaat het mis,
goed mis.

In de eerste etappe van de Giro d'Italia van 1976.
Onder de rook van de Etna brengt 'Coco' samen met enkele ploeggenoten González Linares na 'n lekke band terug naar het peloton.
In het zicht daarvan raakt Santisteban van de weg.

Hij reed op kop en keek achterom toen hij een bocht inging.
Kon iedereen volgen?
Er lagen flessen, bidons misschien, op de weg, Coco ging onderuit en sloeg met z'n hoofd tegen een hek.

Juan Manuel Santisteban Lapeire:
25 oktober 1944 - 21 mei 1976

Wielrenner en motorcoureur achter motor

herman berserik, ets, 1978

Erp 't Ham

Orfeo Ponsin, Orpheus

De kick van het dalen,
de verleiding om het te laten gaan.
Zoeffff ...,
aansnijden die bocht,
er mooi weer uitkomen en harder maar.

De beste dalers doen het op intuïtie.
Maar om die intuïtie verantwoord te kunnen gebruiken is ervaring vereist,
technisch kunnen.

Orfeo was pas op latere leeftijd gaan wielrennen.
In 1952 was hij tweede jaars prof.
Zijn ervaring was beperkt maar hij bleek een zeer talentvolle klimmer.
Maar klimmers moeten eveneens dalen.
Orfeo bleek ook een brokkenpiloot.

In de Giro van 1951 moest hij opgeven na een val.
De Giro van 1952 was ook zijn laatste.
Orfeo  kwam ten val in de vierde etappe van Siena naar Rome in de afdaling van de Merluzza.

Orfeo Ponsin:
1 september 1928 - 20 mei 1952

Arty not farty

art: martin bergwerff

De Gouden Karper

foto: sem wijnhoven, dci media

Vissen is weer helemaal in.
Skeeleren ook maar daar gaan we 't nou niet over hebben.
Allebei sport maar net 'n tikkie anders.

Peter Winnen zagen we in 't verleden nog wel eens al schaatsend op 't fietspad bewegen.
Vissers bewegen relatief weinig.
Vissers zitten vooral.

Laat Fabio nou het idee hebben dat er een relatie is tussen de toename van het vissen, de gesloten kroegen en het gebrek aan actuele sport op de televisie. En corona natuurlijk.
In de kroeg en voor de televisie zit je ook. Of hang je, ook goed.

Weet U nog?
Maar dan net 'n tikkie anders.



In 1974 in de originele versie voor het eerst bij Studio Sport.
Geschreven door Tonny Eyk, de vader van  Patrick, helaas begin vorig jaar overleden.
Tonny schreef de tune in hotel-restaurant De Gouden Karper in Hummelo.

Waar ook de vélocipède-club D.O.F., Door Oefening Flink, is opgericht.
Met diezelfde Tonny Eyk en onder meer Wim Breukink, de vader van Erik, ook de baas bij Gazelle, en programmamaker Fred Oster.
Met leden als premier Dries van Agt, Philips-directeur Cor van der Klugt, sportcartoonist Dik Bruynesteyn en de wielrenners Jan Janssen, Hennie Kuiper en Gerrie Knetemann.
Een illuster gezelschap, zelfs elitair te noemen, de Gouden Karper waardig.

foto: velo retro

Nico Haak, what's in a name, zong 't al,
Als ze me missen, dan ben ik ...

eh ...

fietsen!

Jan Janssen

80!

Wielerliefde in tijden van corona

Met dank aan Gabriel García Márquez.

Mestreechter Straatmadelief

Geen idee hoe ze in Maastricht 'straatmadelief' zouden uitspreken.
En als ergens geen woorden voor zijn dan ís het niet.
Maar als je de woorden niet weet dan is 't weer helemaal anders.
En foto's helpen,
het is maar zelden dat 'n foto liegt.

Nou kun je foto's wel photoshoppen, aankleden met iets uit 'n andere winkel.
Of onder- en overbelichten. Wat dan niet zegt dat 't donker is of dat er net 'n atoombom is ontploft.
Of juist wel.
Wat ook kan is spelen met de context,
dezelfde foto na twee verschillende situaties geeft 'n heel ander idee over wat je ziet.

Maar genoeg geneuzeld,
Maastricht en Aken zijn niet op één dag gebouwd,
o nee, dat was Keulen. Maastricht en Aken delen een vliegveld.
En 't ligt toch vlak bij België.
Nou vlak, heuvelachtig.

JJ, wie kent 'm niet, van bijvoorbeeld De helm van Kevelaer, of  als correspondent uit m.n. het Limburgse. Zo ook ditmaal, Mestreech dus.
Ingedachtig de inleiding gaat mogelijk uw eerste gedachte richting een retrorit, Belgische deelnemer, Mafac Gold remgroepje, hoe zit dat toch? Zeker oog voor detail met goudkleurig belletje.
Aanzicht aandrijvingskant zeker efkes vergeten, net als de pomp.

Het zit wel wat raar met die kabels zo en 'n plastic zadel, zien we dat nu goed?
Oké, dat kan wel origineel wezen maar is het is behoorlijk origineel om er iets anders dan 'n cross op te fietsen. En Super Sport? De eerdere gedachte aan Flandria is vlugger vervlogen dan wat dan ook.

Gelukkig is er geïnvesteerd in een slot, het achterwiel en de rest van de fiets zijn stevig aan elkaar vastgezet. Wat de vraag oproept of dit het straatmadelief van César Muschs is of dat ze die z'n straatmadelief hebben gejat. Waarmee ie van diejen César is gebleven natuurlijk.
Maar of dattie daar in dat laatste geval wat aan heeft is de vraag.

Met dank aan Jan Janssen.

Merselo Kleindorp

Thuis heb ik nog een ansichtkaart

venlo, 1910-1915

Klaus-Peter Thaler

Vandaag 71 jaar jong.

Stayer

herman berserik, olie op doek, 1979

Truus van der Plaat

foto: rob bogaerts, anefo

Truus van der Plaat wordt gemasseerd.
Niet  veel later zal ze haar grootste prestatie neerzetten, tweede in het WK Sprint op de baan, 1979.
In 1973, 1975 en 1978 was ze derde bij het NK op de weg.
In 1978 was Truus Nederlands kampioen Sprint op de baan.
Ze won vele criteriums.

En vandaag is ze 72 jaar geworden.