Claudy wordt vandaag 55 jr. Een renner naar Fabio's hart. En zijn naam een alliteratie, vaak ook goed.
Montjuich (2x), Clasica San Sebastian, Brabantse Pijl, Waalse Pijl (2x), GP Eddy Merckx, Ronde van Vlaanderen, Midi Libre, Belgisch kampioen, wereldkampioen, etcetera.
En natuurlijk de drama's. Nou ja, driemaal de één na beste jongere in de Tour is geen drama maar wel sneu. Het wereldkampioenschap van 1988 in Ronse is natuurlijk wel echt wielerdrama. Alleen bultop voorop met Maurizio Fondriest. In de laatste kilometer bijgehaald worden door Steve Bauer. Vervolgens door deze gehinderd worden in de sprint. Wég tweede wereldkampioenschap. Drama.
In Fabio z'n achtertuin, eigenlijk ook in z'n voortuin, eigenlijk dus onder z'n huis, heeft een heuse wielerbaan gelegen. In de dertiger jaren van de vorige eeuw. Gewoon van zand en 't publiek stond achter paaltjes. Zo ging dat in die dagen. In Venray, Wanssum en Meijel lag ook zo'n zandbaan.
Driekske Althuizen was toentertijd dé te kloppen man op de zandbanen. Andere namen waren Lou van Dijk, Dorus Evers, Lambert van Deurzen, Harrie van Goch. Die waren ook van Deurne.
Toontje van Moorsel (Zaal van Moorsel) schijnt d'r nog limonade en bier hebben willen verkopen.
Of dattem dat gelukt is weten we niet.
Mathieu wordt vandaag 49 jaar.
De Spaanse Nederlander die zich van succesvol cyclocrosser naar vrijwel onklopbaar massasprinter ontwikkelde. In Spanje dan. Won in 1988 en 1989 tien etappes in de Vuelta. En ééntje in de Tour.
"In de naam van de vader, de zoon ..."
"Wat kom je doen Farelli?"
"Dag Meneer Pastoor. Ik wou ..."
"Biechten? Dat je weer onmatig bent geweest? Buitenlands gegeten? Knoflook?"
"Ja Menee ...."
"Een Onze Vader en drie, nee maak er maar één weesgegroetje van. Brwlrrbv in Spiritus Sancti. Amen. En vergeet de collectezak maar."
Klap!
Monsieur Chrono. Maitre Jacques.
De eerste die vijfmaal de Tour de France won. Eerst in 1956 en toen vanaf 1961 viermaal achter elkaar.
Won alle GP des Nations waaraan hij meedeed. Negen stuks.
Stylist. Een van de eerste, zoniet de eerste die van tijdrijden een specialisme maakte.
Het verhaal gaat dat je een glas wijn op zijn rug kon zetten en dat na zijn rit er geen druppel gemorst was.
Anquetil was een onwaarschijnlijk talent. Letterlijk en figuurlijk 'wat goed is komt snel'.
In 1953, 19 jr oud, vermorzelt hij in de GP Lugano zijn tegenstanders en het record van Hugo Koblet. Hetzelfde jaar wint hij met 6 minuten voorsprong, ondanks 2 lekke banden, zijn eerste GP des Nations.
Hij won in totaal zestig maal individueel een tijdrit en vijfmaal met een ploeg.
Van de eenentwintig maal dat hij een tijdrit verloor werd hij negentien maal tweede....
Zijn leven was turbulent. Een levensgenieter, vrouwenman. Kon een goed glas heffen waar zijn tegenstanders al in bed lagen. En won daarna. Affaires met vrouwen waren schering en inslag.
" Om mij goed voor te bereiden is er niets beter dan fazant, champagne en een vrouw".
Als Coppi heeft hij zijn eigen Witte Dame, Janine. Jaren volgt zij hem als de ultieme verzorger.
De parallel met Coppi is verder te trekken.
Coppi en Bartali splijtten de tifosi. Anquetil en Poulidor de niet-Italiaanse wielerliefhebbers.
Met dien verstande dat Raymond Poulidor nooit de palamares van Gino Bartali heeft geevenaard.
Op 53 jarige leeftijd is Anquetil overleden aan maagkanker. Altig, Darrigade, Merckx en Ocana droegen zijn kist.
Als hij nog geleefd had was hij vandaag 78 jr geworden.
Fabio heeft ditmaal de kanalen links laten liggen.
Hoewel hij rechts de Zuidwillemsvaart toch efkes over moest.
Vooral bos en polder gehad.
Terug langs Gerritje Vossen in Someren Eind. Maar die winkel is er niet meer.
"Twee tubes door Wielerhuis Gerrit Vossen uit Someren Eind beschikbaar gesteld voor de winnaar".
Those were the days ....
Bianchi met Jacques Anquetil en André Darrigade.
Darrigade won dat jaar de Ronde van Lombarije en de Trofeo Baracchi (met Rolf Graf).
Anquetil nam dat jaar in Milaan het werelduurrecord van Fausto Coppi over en won voor de vierde achtereenvolgende maal de GP des Nations.
Dat ze allebei nog wel wat vaker de gladiolen mee naar huis namen zal duidelijk zijn.
Beiden reden dat jaar ook voor Helyett-Potin.
Zo ging dat toen.
de vijf gebroeders Opel op de Quintuplet met Ludwig aan het stuur
Fabio heeft slechts éénmaal een Duitse auto gehad. Een Audi 60. Babyblauw.
Niet echt gründlich dat ding. Maar dat kan ook aan de leeftijd gelegen hebben. Op gegeven moment leek de auto meer olie dan benzine te verbruiken.
Fabio heeft niets met Duitse auto's.
Hoewel. Er was eens een Duitse naaimachinefabriek.
Die onder invloed van het wielersucces van de zoons fietsen ging maken.
Jongste zoon Ludwig werd 2e in het Wereldkampioenschap Sprint op de baan in 1998. Bij de amateurs.
En zijn iets oudere broer Fritz werd Nationaal kampioen op de baan bij de elite. In 1897. Hij had toen op de weg in 1894 al Basel-Kleve gewonnen. Dat was 620 kilometers!
Ludwigs carriére was kort. Hij werd n.l. Herr Doktor Ludwig Opel.
En maakte uiteindelijk samen met zijn broers een autofabriek van de fietsenfabriek.
Die leben Autos.
Buiten waait een storm. De donkere vroege ochtend wordt verlicht door bliksem. Winterbliksem.
Fabio draait zich nog eens om in z'n bed. Mrs Farelli is al weg. Centjes verdienen.
Dit zijn van die donkere daag.
Enkele uurtjes later moet Fabio er toch aan geloven.
Fiets een beetje schoongeveegd. Ketting ingevet. Zo moet ie kunnen.
Tricolore tricot, tricolore pet. Molteni langmouw. Zo moet ie kunnen.
Naar de kanalen en De Peel.
Net iets voor die donkere daag.
Achteraf moet het 'm van het hart.
Windaf viel niet tegen.
De wilde bond, de Nederlandse Wielerbond.
Ook nog ooit de Rooms-Katholieke Nederlandse Wielerbond geheten.
Hier in deze streken was dat De bond.
Wielerclub DTS (ja, Door Training Sterk) Deurne was aangesloten bij de NWB.
Veel wedstrijden waren in het Limburgse.
Vrijwel niemand, nou ja, veel mensen hadden toen nog geen auto.
Daarom organiseerde DTS een bus, een autobus.
Van Van Goch. Sjefke van Goch. Zo'n vaal rood-gele.
Busbedrrijf Van Goch
En die bus ging van Deurne via Liessel en Neerkant naar 't Zuije.
En pikte overal wielrenners en supporters op. Fabio dacht dat de vaste chauffeur ene van Rooijakkers was.
En dan zat Noudje Klaus achter in de bus. En Leo en Bert Pots. Martien van Kessel en Jack als die toen al niet bij de KNWU reed. En de halve familie van Bussel. In Liessel stapte Hennie van Bommel in en die twee van Aarts. Op de Neerkant een stuk of drie van Verstappen en twee van Bellemakers. En van De Witte.
Hoe hielden ze de jeugd van straat. Nou ja, van straat....
Op naar Heibloem, Roggel, Baexem, Neer of waar dan ook. Om te fietsen.
D'r zaten verrekte goeien bij.
In Echt was het ook altijd feest. Was natuurlijk ook echt een wielrennersnest.
Eroba, toen nog een echt racemerk. Van die van Geurts. Van Echt.
Jac Geurts won in 't begin van het seizoen 1969 5x bij de junioren. En toen ging ie over naar de amateurs. Dacht Fabio.
Jac Geurts
Bij de amateurs won Gerrit de Wit vrijwel alles toen. Die was in 1963 Nederlands kampioen bij de KNWU geweest. Zo ging dat in die dagen. D'r werd nogal eens gewisseld van bond.
Gerrit de Wit
Alle etappes in de Omloop van De Peel. Niet flauw. Hieronder wint hij de laatste etappe in Someren.
Omloop van De Peel, Someren
In die tijd rook Fabio de massage-olie, het frietvet, de shampoo van de durskes, de meiskes. Een testeronspiegel zo hoog, daar was die van Gert Jan Theunisse niks bij.
En keek z'n ogen uit bij al dat blinkend stalen schoons. Soms mocht hij d'r wel eens enen lenen.
Een RIH. Of 'n Flandria. Oh .... wat was dat mooi.
En intussen kwam Gina Lollobrigida uit de speakers.
Niks mis met Gina. Net zo mooi als Sofia. Of Brigitte Bardot.
Maar dat liedje. Brrr.
Het hoorde d'r allemaal bij.
"In de naam van de Vader en de Zoon en de Heilige Geest, dag Meneer Pastoor ..."
"Dag m'n zoon. Zeg het eens ..."
"Fabio is onmatig geweest, Meneer Pastoor."
"Zozo mijn zoon. Waarin ben jij onmatig geweest, m'n jong?"
"De afgelopen dagen met eten en drinken, Meneer Pastoor."
"Zozo ...., wat heb je dan gegeten en gedronken, m'n jong?"
"Sushi vooraf en .."
"Sushi? Dat is toch rauwe vis uit Japan, m'n zoon? Smaakt dat?"
"Best lekker, Meneer Pastoor."
"En verder, mijn zoon?"
"Nou, kabeljauw, zalm, pangasius..."
"Jaja, m'n jong. Vissen kennen wij wel. Wat heb je gedronken?"
"Spaanse chardonnay, en ..."
"Van Miguel Indurain?"
"Nee Meneer Pastoor. Van Albert Heyn."
"Aha ..., veel gedronken, mijn zoon?"
"Ja Meneer Pastoor."
"Heb je er spijt van, m'n jong?"
"Ja Meneer Pastoor, ik was vanmorgen niet meer vooruit te branden ..."
"Een Onze Vader en drie Weesgegroetjes.
Ego te absolvo a peccatis tuis in nomine Patris et Filii et Spiritus Sancti. Amen.
En vergeet de collectezak niet!"
"Nee Meneer Pastoor. Amen."
