Postbodin

1945, foto: george garland

Mart "Kupke" van Kessel

De jongere broer van Jac die bepaald wel meer dan 'n deuk in 'n pakje boter kon trappen is vandaag 67 jaar geworden. 

Foto's: archief wiel kuntzelaers

Debunne op Daring en Dunlop

Electrische banden?
Blijkbaar voorbij gewaaid,
dik twintig jaar later won Albert Debunne op Dunlop.

Albert Debunne:
16 februari 1896 - onbekend

Retro Demo Ronde van Heeswijk

Komt dat zien!

Fartelli Speaks

Ondanks het kussentje betoonde de gevallen renner zich een doordouwer van zeldzame klasse.
Of was het juist dankzij het kussen?

Liessel Molenweg

Vijf jaar geleden

neerkant, de locomotief is nu weg

Arty not farty

gaby zwaan

Elefantino

Ignazio Paleari

Zo zie je ze niet meer,
't mag niet meer, 't kan niet meer.

Ignazio Paleari debuteert in 1977 als professional bij Fiorella-Mocassini.
Hij was een uitstekende amateur geweest met mooie overwinningen.
Dat jaar wint hij het sprintklassement van de Vuelta a Levante.
En eindigt als laatste in de Giro, geen zwarte trui meer maar toch prestigieus nietwaar?

Het jaar erop wordt hij 9e in de Coppa Sabatini. Let wel, Francesco Moser won voor onder andere Beppe Saronni, Bitossi, Gavazzi, Panizza, De Muynck én Paleari dus. Mooie namen ...
Verder 60e in de Ronde van Zwitserland en 52e in de Vuelta.

Voor 1979 gaat Paleari met ploegleider Pezzi mee in de fusieploeg Magniflex-Famcucine.
Hij wordt 7e in de Tre Valli Varesine, Saronni wint voor Gavazzi en De Vlaeminck.
De Giro brengt hem een 73e plek en de Tour een opgave in de vierde etappe.

De fusieploeg splitst zich weer in 1980 en Ignazio Paleari laat Luciano Pezzi en Alan links liggen en gaat in zee met Cribiori en Olmo.
Met de ploeg wint hij de proloog van de Ruta del Sol, hij wordt zesde in de door De Vlaeminck gewonnen Trofeo Laigueglia en eindigt 72e in de Giro.

Waarna zijn professionele wielerloopbaan ten einde komt.
Ogenschijnlijk niks bijzonder die loopbaan maar Fabio heeft niet voor niets de namen van de renners vóór hem aan de streep vermeld. Het waren jaren met uitzonderlijk getalenteerde renners.
Afgelopen jaar is Ignazio overleden aan een hartaanval, 't mocht niet meer.

Ignazio Paleari:

13 februari 1953 - 29 oktober 2019

Ed van der Elsken, Fietsen

RIH op 2:58

Balhoofdplaatje Oostra Rijwielen

Riante voorraad beschikbaar.

Daar heb je geen vergrootglas voor nodig.

Time is on my side

Zeeland

Paul Miller

paul miller

Veel zal ie 't niet aan gehad hebben dat mooie rooje truike.
Paul trad immers in dienst als regerend kampioen van Australië en 't ploegske bestond maar één jaar.

paul miller, claudio golinelli, pierino gavazzi, roberto pelliconi

Toch een indrukwekkend aantal truikes.
Van links naar rechts, zoals aangegeven de kampioen van Australië, een heuse wereldkampioen, keirin, de Italiaanse kampioen en 't originele rooje Polli-truike.

Met 'n beetje goeie wil en 'n portie geluk is er wel aan te komen.

Het onderstaande wat slechter, Fabio is 't slechts één keer tegengekomen en dat was deze.
Let niet op 't kleurverschil, de onderste foto is op 'n verkeerd moment genomen.

Maar die drie andere, dat zal wel héél lastig worden.

Hé, waarom heeft Miller de kampioenstrui hier eigenlijk nog niet aan?
En hieronder wel?

Nog steeds actief op de fiets, gran fondo's, en vandaag 57 jaar.

Penta Post

1882

Cycles Terrot

1896

Louis Cottereau, van winnaar tot de dood in het krankzinnigengesticht

louis cottereau

Succes als wielrenner op de baan, op de weg, constructeur, autofabrikant, autocoureur, rijk, kunstverzamelaar en dan ...

Voor diegenen die bij 'Alliance Francaise' geen belletje gaat rinkelen, bovenstaande is de ingang van het 'asiel voor krankzinnigen' in Dijon.
Krankzinnigengesticht, gekkenhuis, zo noemde men dat vroeger, nog niet zó lang geleden.

uit: de kampioen, 9-11-1917

Louis won in 1888 bij de jeugd het Frans kampioenschap op de tweewieler, de driewieler én de hoge bi. Hij werd dat jaar nog beroeps en tweede op de halve fond over 100 kilometer.
In 1894 stopt hij met wielrennen en was toen meerdere malen kampioen op de hoge bi, de driewieler en de tweewieler, alles op de baan. Nationaal en internationaal, Brits nationaal kampioen worden kon toen nog voor een Fransoos. Ook won hij driemaal achtereen de GP 'd Angers. Cottereau was in die jaren dé man op de driewieler. Hier in 't midden. Deze wedstrijd gaat hij overigens níet winnen, dat doet die rechtse, Cassignard.

1892

In 1893 wint hij op de weg Bordeaux-Parijs in 26:04:52.
Hij heeft dan al enkele jaren een bedrijfje in Dijon waar hij fietsen en dergelijke maakt.
Later ook motorfietsen en auto's.
In 1900 wint hij het tweede Critérium des Voitures in een automobiel van eigen naam en fabricage.

citérium des voitures 1900, foto: collectie jules beau

Met de zaken verloopt het voorspoedig.

Hieronder rijdt de autocoureur Rivierre in een Cottereau een wedstrijd op de Mont Ventoux.

Samen met Charles Terrot, collega in dezelfde branche, zorgt hij voor de totstandkoming van een Velodrome in Dijon met plek voor 5000 toeschouwers.
Rijk als hij is bouwt Cottereau een enorme verzameling kunst op.\
En dan gaat het mis.
Door speculatie verspeelt hij zijn vermogen en dat is teveel.
Hij wordt gek, krankzinnig. En opgenomen in dat prachtig gesticht van hierboven.
En sterft daar in 1917.

Mocht U in de buurt zijn, Dijon schijnt een prachtige stad te zijn, de inrichting is te bezichtigen.
Hieronder ziet u de huidige staat met de als zeer waardevol geachte Mozesput links op de voorgrond.

Louis Cottereau:
11 februari 1869 - 21 september 1917