bijdragen van Martin Strubreiter en Michael Zappe.
Herziene uitgave door DATO/Lecturis Eindhoven in 2019.
Eerste uitgave 2011 Thames & Hudson, London, UK.
Vijfhonderd foto's van 112 'iconische' fietsen met een voorwoord van Paul Smith en een inleiding van Michael Embacher. Daarna een vrij beknopte geschiedenis van de fiets en op 't eindeen verklarende woordenlijst en 'statistieken' die bestaan uit een tijdsbalk met de gefotografeerde fietsen en de landen waar ze vandaan kamen aangevuld met het gebruikte framemateriaal en het gewicht.
Tussenin die foto's met een min of meer historische beschrijving van wat ze bijzonder maakt.
Zoals de voorpagina al laat zien betreft het zeker niet alleen racefietsen maar ook toerfietsen, vouwfietsen en laten we het curiosa noemen.
Hieronder een zeker niet willekeurige keuze van enkele modellen die aan bod komen in het boek.
U ziet het,
een aardig tafelboek.
Op strategische momenten ingezet nuttig om die altijd maar weer vervelende gesprekken over het weer, de TV en wat er wel of niet op is, de politiek of e-bikes een positieve wending te geven.
Willi, de oudere broer van Rudi Altig is vandaag 88 geworden.
Rudi heeft het bij 79 gehouden.
Altijd wat met die 'broers van'.
Mee in de ploeg met de betere broer, van dat soort suggesties.
Soms, misschien zelfs vaak is dat ook waar.
Willi zat acht jaar bij Rudi in de ploeg, dat klopt. En toen Willi stopte, als prof, ging Rudi nog wat jaartjes door.
Maar let wel, Willi was géén pannekoek.
In 1956 werd hij samen met z;n broertje tweede op het NK ploegkoers, in '57 en '59 idem maar dan eerste. In '62 en '64 werd hij op deze discipline derde met Fischerkeller, Rudi won met Hennes Junkermann en tweede waren Sigi Renz en Günther Ziegler. Allebei die jaren, jawohl!
Het NK ploegenachtervolging (vier renners) werd in '57, '58 en '59 gewonnen, in '58 deed Rudi niet mee. In 1960 werd hij achter Rudi twee op het NK individuele achtervolging. Vóór Manfred Donicke, die later nog een aardige loopbaan-switch maakte zoals U ongetwijfeld weet. Alles op de baan.
Op de weg werd in 1964 een etappe in de Giro gewonnen.
De winnaar van de Waalse Pijl van 1962 is overleden.
Bij de beroepsrenners won hij zeventien maal en niet zomaar rondjes rond de kerk.
Bij de amateurs behoorde hij tot de beteren van België..
Zo won Ritten onder andere de Manx Trophy op Man in 1958
en een etappe in de Vredeskoers van 1959.
Een aardigheidje over die Waalse Pijl van '62 is dat deze samen met Luik-Bastenaken-Luik destijds het Ardense of Waalse wielerweekend vormde. De dag voor de Waalse Pijl was Ritten twaalfde geworden in L-B-L. Wat maakte dat hij eerste werd in het Waalse wielerweekend. Later op de dag bleek dat hij deze eer moest delen met Rolf Wolfshohl.
Voordat we het weten verwordt deze blog tot een galerij der gevallenen.
Maar wat doen we eraan?
Ouwere mensen zoals Fabio kennen nu eenmaal veel ouwere mensen.
En niet-doodgaan helpt niet, is geen optie.
Jeff Beck deed op zijn manier een poging, gitzwart geverfd haar, mouwloze T-shirtjes, strakke leren broeken, misschien wel van vinyl, gewoonweg 'forever young'.
Maar intussen wel vet in de zeventig en zijn gitaarwerk bleef van grote klasse.
Fietsvriendje Ruud gaf me onlangs een cd-tje van Jeff Beck kado. De beoogde hitjes én grotendeels de eerste twee LP's. Met Rod Stewart natuurlijk, Beck's running mate in die tijd.
Daarom zit deze muziek weer aardig in Fabio's geheugen.
Als lagere school-leerling nog Beck leren kennen van Hi ho silver lining, wat jaren later in wiet gedrenkt z'n vroegere LP's leren kennen en ook dat nog vroegere werk met de Yardbirds.
Op Pinkpop in 1973 hem met Bogart & Appice erbij mogen zien en horen.
Maar intussen is ie d'r niet meer diejen Jeff Beck.
De club van 27 ruim vijftig jaar overleefd, 'gewoon' een hersenvliesonsteking.
Ook Vicky Leandros overleefd, wie had dat nou verwacht ....
.JPG)
.png)
