.jpg) |
| tonmerckx wielershirts |
Een bijzonder Arsinello-truike verscheen al eerder in dit periodiek.
De Caballero-JanJanssen en het Caba-truike van Marco Verbaant passeerden ook al de revue.
Dat best bijzondere truike was ontworpen door diens vader.
Een probeerseltje begreep Fabio.
In de familie werd het wat lacherig 'de Maja de Bij-trui' genoemd.
Fabio vindt het gewoonweg een prachtig truike.
Die vader, Cees, deed nog meer.
Hierboven zit ie achter 't stuur van de Jetta.
Want, ploegleiders hebben die neiging.
Marco is de meest rechts staande renner, achter de auto.
Zijn broer Marijn zit in 't midden, voor het achterwiel.
Naast hem ook twee broers, Peter en Frank Hunting.
Marco laat hieronder 't officiële ploegtruike wat beter zien.
Laat U niet afleiden door de 'John Denver en Burt Reynolds meet Lee Towers'-look.
Dit is geheel tijdsverantwoord, nietwaar Urs?
Het is niet alleen de snor die Fabio aan Urs doet denken.
De horizontale banen in het tricot ... juist ja, Atala.
Maar het is een prachtig truike en dat blijft het.
Arsinello was een goede sponsor.
Aan truikes geen gebrek.
En niet alleen dat, ze sponsorden ook in de breedte.
Nou was dat als sportkledingfabrikant natuurlijk ook wel slim.
Arsinello sponsorde vijf jaar enkele beroepsrenners, zie rechtsboven op de kaart.
 |
| aldert jongkind, 1983 |
 |
| ton zuiker, 1974 |
Een damesploeg is dan een logisch gevolg.
In 1979 was dat nog met De Markthof.
Helemaal in het midden van deze foto staat nog een toenmalig aankomend regiotalent.
Van Lierop, Engelbert van Horick.
Maar om nou 'n voetbalclub te sponsoren ... dat gaat Fabio toch écht wel ver.
Hoewel, als 't van Giessen zelf is.
En 'n broer van moeder's kant voorzitter is.
Alla.
Fabio wordt nog mild.
Scheelt weer een hoop biechten.
Met dank aan Marco Verbaant.
Top en tof, Fabio :-)Goeie research ook!
BeantwoordenVerwijderenJa, dat was zeker een heel fijne sponsor. We zijn gewoon verwend geweest destijds. De beste die we ooit hebben gehad. Als eenvoudige ploegske die bij de "wilde bond" fietsten, moet je bedenken. Fijne mensen ook.
In die tijd was het atelier Arsinello van ook redelijk innovatief. Veel bekende ploegen lieten toen ook daar hun (toen nog) acryl truien met flockprint vervaardigen. Wij hadden op een gegeven moment net na de invoering van de aerodynamische broeken (ca. 1980) ze zelfs ook al in kleur, bordeaux rood. De damesploeg wilde natuurlijk altijd met de mode mee. Ik weet nog dat ze met korte sokjes aan reden, met kant aan de boordjes. Chique. Maar het duurde toch nog even voordat ik de gekleurde broeken durfde te gaan dragen in ons ietwat conservatieve wielerwereldje. Arsinello was ook de eerste die met de zogenaamde raglanmouw in hun design kwam. Dat is zeg maar de manier waarop van de mouw de naad van de kraag tot de oksel loopt. Het bijkomend voordeel naast de perfecte pasvorm was de mogelijkheid tot betere reclame-uiting, die nog beter leesbaar was door de directe plaatsing. Je hoefde niet meer "de hoek om te lezen", zeg maar. Net zoals even ervoor het gemeengoed werd om de reclame niet meer horizontaal maar verticaal over de broekspijpen te gaan voeren. Ja, het was nog een hele wetenschap dat truikes fabriceren. Ze waren er druk mee in Giessen.
Het brilleke heb ik overigens na twee staaroperaties en nog eens nalaseren niet meer nodig. Maar we hebben het ook over een paar jaar terug, zeg. Ja, een leesbrilleke, da nog wel. Ene van een goed opticien, de Kruidvat...