Met de tijd mee bij Van der Putten

De derde optie, de tweede escape is gereed.

Als het nu nog mis gaat dan weet ie 't niet meer.

Fabio loopt door de danszaal, 

midden jaren zestig, zeventig dé danszaal in, oké, net buiten 't dûrp.

Niet dattie daar nou zo bij aanwezig was.

Fabio herinnert zich slechts éénmaal en daar wil ie 't nou efkes niet over hebben.

De vergadering in het café is nog in volle gang.

Slechthorend als dattie is komen slechts flarden naar buiten, bij Fabio binnen dus.

Tevreden slurpt ie eens aan de door het gedienstige serveerstertje verstrekte koffie.

Hij voelt z'n concentratievermogen toenemen, 'goei bekske!'

Het geroezemoes in 't café neemt toe, 

stemverheffing, iemand roept wat, stilte volgt.

Dan bulderend gelach,

(de penningmeester presenteert de cijfers).

Wederom stilte, even later gevolgd door applaus,

(hij komt ermee weg). 

Stoelen schuiven, het geroezemoes neemt weer toe, muziek gaat aan.

Pauze.

Voor de leden van TWC De Wekkers dan,

voor Fabio begint nu 't gedonder in de glazen.

Petje scheef, ritsje open, pak griesmeelpudding links, Cascarsi rechts,

entree!

Wie had dat ooit gedacht,

z'n ouders zaliger zouden trots op 'm zijn geweest,

Fabio's eerste voordracht en dan nog wel voor de Wekkers.

Roemruchte wielervereniging uit het Deurnese,

befaamd vanwege hun ijzeren discipline.

Niet alleen met 'n beetje hulp van moeder de vrouw en de wekker elke zondagochtend op tijd op pad,

nee, de jaarlijks terugkerende verplichte individuele tijdrit!

De gestaalde kaders in 't café maken Fabio's bierbuikje nog strakker dan 't al is,

hij houdt z'n adem maar eens in.

Als ie d'r maar mee wegkomt met al dat gezever.

Superieur gezever, zo wordt beweerd maar ze zeggen wel meer.

De tweede escape blijkt nodig, twee laptops tegelijk helpen 'm presenteren.

Tussen de fietsen, truikes en kabels vertelt hij z'n verhaaltjes.

Een beetje plat, doar hàuwe die van Deurze af.

Wonder boven wonder wordt ie niet onder oorverdovend gejoel met pek en veren afgevoerd.

Het hele verhaal kan ie redelijk ongestoord vertellen.

Natuurlijk met wat ruimte voor interactie met die gestaalde kaders zónder bierbuikske.

Dat heeft ie wel geleerd als knecht, betrek de ander d'r ook bij, anders bereikte niks.

Na de bel voor de laatste ronde is 't weer gedaan,

een solo op 't mondmuziekse is 'n onverwachte finale, applaus weerklinkt.

Fabio heeft werkelijk geen idee hoe lang ie heeft staan te oreren voor de Wekkers.

De tijd vloog.

En dan blijkt hoe groot van hart Peelse wielervrienden zijn.

Over de materiële tegemoetkoming had Fabio gezegd 'doe mèr 'n sgon truike of zo'.

Nou ...

Als 'n kind zo blij, gullie ziet 't.

De Wekkers hadden het zich niet makkelijk gemaakt.

Twee originele truikes en 'n bidon van Mike Teunissen, prachtig.

Over diejen bidon wil Fabio 't later nog eens hebben,

't is er zo ene die oplost in de natuur.

Best benieuwd hoe dat op 'n kast verloopt.

Maar, met alle respect voor Mike T, voor Fabio was de klap op de vuurpijl toch wel 't originele truike van de Wekkers van vruuger.

Nog vers uit 't plastic, nooit in 'n zwembad gelegen ...

Weer helemaal bij d'n tijd, 1983 dacht ie.

En allang afgeschreven dat truike, is de penningmeester ook weer blij.

Met dank aan TWC De Wekkers.