De Britse sprintkampioen op de baan van 1973 kreeg op z'n minst niet de optimale medewerking van zijn wielerbond om in naam van Groot-Brittannia en het Gemenebest met zijn talenten naar buiten te komen. Als amateur won hij in 1974 de White Hope Sprint Trophy maar het valt niet geheel uit te sluiten dat dit niet zo goed viel. Maurice was de eerste zwarte nationale wielerkampioen in Albion ....
 |
| met reg harris |
Uiteindelijk trok hij zijn eigen plan en vertrok met een Australisch fietsmaatje, Peter Verleysdonk, naar België met 100 Britse ponden op zak en kwam er in zijn eerste zesdaagse achter dat z'n Nederlandse koppelgenoot op de laatste dag de winst had verkocht. Toch kwam ie er uiteindelijk wel. Bij de profs reed hij vaak samen met Gary Wiggins, de vader van Sir Bradley.
 |
| wiggins en burton |
Maurice reed 56 zesdaagsen in acht seizoenen als beroepsrenner. Tijdens een zesdaagse in Buenos Aires maakt hij een serieuze val waardoor hij zes weken in het ziekenhuis ligt. Een pin in zijn been betekent een langdurige revalidatie en Maurice besluit op 28-jarige leeftijd te stoppen.
Terug in Londen gaat hij zodra z'n been hem dat toelaat als fietskoerier aan de slag. Dit doet hij anderhalf jaar. Zijn maatje waarmee hij naar België was vertrokken heeft inmiddels al enkele jaren een fietsenzaak, De Ver Cycles in Croydon. En hij wil er vanaf, terug naar Australie. Burton neemt de zaak over en maakt er een goedlopende zaak van. Hij rijdt met een Rolls en niet van San Marco ... dat doen hem er niet veel na.
Vandaag 65 jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten