 |
| foto: afp |
In 1968 won Jan Janssen de Tour de France,
Herman Van Springel werd dramatisch tweede.
Feest in Nederland, verdriet in België.
Vooral ook omdat Van Springel al enkele dagen in het geel reed en Janssen na de ochtendetappe nog steeds op 16 seconden stond, net als drie dagen ervoor in Sallanches.
Herman deed 1.21.03 over de 54,7 km individuele tijdrit, Janneman 1.20.09.
Hij verloor 54 seconden, teveel dus.
Het had echter heel anders kunnen lopen als Felix Lévitan persoonlijk niet had ingegrepen.
Op zaterdag tijdens een etappe van 242 km van Besancon naar Auxerre is er een groepje van zes weg.
Leman, Wright, López-Carill, Ducasse, Dumont en Poppe.
André Poppe, ploegmaat van Van Springel bij Dr Mann. Er werd met ploegenteams gereden maar Van Springel kon zeker op Poppe rekenen, altijd handig een ploegmaat voorop. Dubbelop dus.
Alleen ging die kopgroep nogal voorspoedig vooruit.
En had Poppe maar een achterstand van 12 minuut vijftig op de gele trui.
Waardoor hij op enig moment vrij royaal virtueel in geel reed.
Niet dat dit toen zo genoemd werd maar het blijft hetzelfde.
Met een beetje geluk won de trouwe knecht een dag later de Tour de France ...
Felix Lévitan daarentegen was daar helemaal niet blij mee.
Van Springel of Bracke, San Miguel, Janssen, Pingeon, Aimar, Bitossi oké.
Maar Poppe, NON!
Lévitan greep in, zijn voiture ging de ploegleiders langs, het peloton werd aangemaand, de kopgroep gepaaid met verdienstelijke na-Tour contracten, kortom,
de voorsprong liep snel terug.
De kopgroep redde het wel, Leman won en Poppe werd zesde.
Eef Dolman en Vic Denson waren bijna zes minuten de eerste van de achtervolgende horde.
Het had zo mooi kunnen zijn,
André Poppe had de Tour kunnen winnen.
vandaag is hij tachtig geworden.
Van de bijna-naamgenoot, voor de bijna-Tourwinnaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten