D'n Dielis, Pontiac en Zaaf, een anekdioterie

Wim Dielissen,
D'n Dielis.
17 juni 1926 - 7 januari 2002

Van Beek en Donk, nou ja, geboren in Heeswijk.
Nederlands kampioen bij de amateurs in 1950.
De mindere goden van die dag waren Hans Dekkers en Wout Verhoeven.
Helmondse Eindhovenaar Dekkers dacht de sprint op Zandvoort gewonnen te hebben maar er was nog 'n ronde te gaan. Wim Dielissen zag z'n kans schoon en werd nét niet meer bijgehaald.
Zuid-Oost Brabant sidderde.

D'n Dielis was de winnaar.

Een jaar erna stond ie samen met Hansje Dekkers in een rij voor de fotograaf.

foto: a van beurden, collectie rhce

De Nederlandse afvaardiging voor de Tour de France.
De eerste met Cees Pellenaars aan het roer.

Naast de Pel Dekkers, dan Dielissen, Henk Faanhof, Gerrit Peters, Harrie Schoenmakers, Wim van Est, Gerrit Voorting en Woutje Wagtmans.

Hierboven de renners voor de start in Metz.
Niemand die wist wat nog komen ging en niemands hart stond stil.

Schoenmakers, ook al uit Eindhoven, had de tweede etappe alle pech van de wereld.
Nadat hij Wagtmans en van Est een paar keer uit de nesten had geholpen reed ie zelf lek.
In al zijn wijsheid liet Pellenaars het Schoenmakers zelf uitzoeken.
Dat ging mis. Hij reed achteraan en werd belemmerd door de huiswaarts kerende menigte.
Uiteindelijk trok ie ook nog een rem kapot.
Na honderd kilometer alleen gefietst te hebben kwam ie acht minuten te laat binnen.
Daar hielp geen Pontiac aan,
Harrie mocht naar de Lichtstad, die andere dan, die in Nederland.

foto: collectie frans gommers, eindhoven in beeld

D'n Dielis viel die tweede etappe en kwam op 20 minuten binnen.
Hij had knap last van z'n rug maar zette door.
In de 7e etappe, een tijdrit, kwam ie te laat binnen en Dielissen kon ook naar huis.

Henk Faanhof haakte in de tiende etappe na nogal wat tegenslag af.

Iedereen die 'n beetje heeft opgelet met Vaderlandsche Geschiedenis weet hoe het verder de Nederlanders verliep die Tour.
Wat? Niet? Zitten speulen met 'n ventieleke?

wimme krijgt de felicitaties van coppi

wimme met rechts van zich yvette horner

Van Est won de twaalfde etappe in Dax, veroverde daarmee de gele trui waarmee hij 'n dag later zeventig meter het ravijn van de Aubisque inkukelde.
En de volgende keer beter opletten!

Gerard Peters zag 't niet meer zitten en ging de dag erop niet meer van start.
Woutje Wagtmans gaf daarop tijdens de beklimming van de Tourmalet op.
En Gerrit Voorting en Hans Dekkers startten nog maar hielden het na de veertiende etappe voor gezien.
Einde voor Nederland van hun tot dusver meest heroische Tour de France.

Wat rest is 'n anekdote,
een voetnoot in de geschiedenis.
Maar wel met Abdelkader Zaaf, dan witte 't wel.

Het was al geschreven,
in de tweede etappe had D'n Dielis nogal wat tegenslag gehad.
Wat Fabio nog niet had gemeld was dattie op de Muur van Geraardsbergen 'over ne bruine' was gevallen en dat ie d'r toen ook nog een over z'n rug kreeg.
Ne bruine, in die dagen in de Tour was dat er eentje van 't Equipe Afrique du Nord.

Een dag later had Wim nogal moeten jagen vanweges 'n lekke band.
Daarna moest Faanhof na pech terug worden gebracht naar 't peloton en daar aangekomen reed Gerard Peters hem een hooiberg in.
'Doar lag Zaaf zeker te sloape?'

Nee, Zaaf was er die dag vantussen gejast.
Met ruime voorsprong had ie wat premies gewonnen en was toen met wat oude bekenden langs de kant een kroeg ingedoken.

Hoe zoiets afloopt weet U hopelijk inmiddels.
En zeker als U Abdelkader Zaaf kent.
D'n Dielis zwalkte op zo'n acht minuten van de groep 'n bult op en dacht in 'n teil met water 'n poedel te zien zitten. De poedel kwam overeind en bleek Zaaf.
'Allez courage!' riep die en samen met Wim reed ie naar de meet.
Niet zonder nog bij 'n kroegje onderweg gestopt te zijn waar Zaaf D'n Dielis een fles bier toestopte.
Zaaf zelf had al onder de tapkraan gehangen.
Maatjes voor 't leven?
Fabio weet 't niet maar 'n bruin fotooke van D'n Dielis lijkt gepast.