Efkes Zeiken en Pissig

Dante Coccolo in 'n Raleigh-truike.
Amateur? Tourist?
Kampioen van de Pyreneeën.

Twee jaar later eerstejaars prof bij Jobo-Spidel-Superia.

In de 9e etappe, Bordeaux-Biarritz, piept Dante er tussenuit.
Mooi, moet ie zelf weten, Toch?
Hoewel?

Tijdens een plaspauze van het peloton muis je er niet vantussen.
De aktie wordt niet gewaardeerd, vooral ook omdat het niet de eerste keer is dattiedatdoet.
Natuurlijk wordt de onverlaat teruggehaald.

Wat kilometers verderop moet Dante zelf efkes van de fiets.
Twee renners laten zich uit het peloton afzakken,
pikken z'n Superia op en nemen die mee.
Na twee kilometer wordt de fiets in 'n sloot gedumpt en verder gaat de Tour.

Coccolo moet wachten op de ploegleider en mag, gezeten op de motorkap, op zoek naar z'n fiets.
Die dag wordt Dante Coccolo 104e, slechts twee renners eindigen achter hem.
Populair heeft ie zich er niet mee gemaakt.
Een jaar later geen Tour meer, ondanks zijn nieuwe ploeg.

Les Amis du Tour, goed gezien.
Niet goed genoeg bevonden en voor aanvang van de Tour einde contact.
Gezeik.