De Val als kunstvorm.
Of meer, hoe mooi kan een mens liggen na gevallen te zijn?
Meer precies, een wielrenner.
Los van de bijzondere positie,
zeg maar ronduit prachtige verhouding tussen fiets, renner en greppel,
speelt het moment een belangrijke rol.
Wat zegt U, het moment is het moment van afdrukken?
Correct, natuurlijk heeft U als consument van deze stukjes per definitie het grootste gelijk van de wereld.
Maar, beste lezer, wellicht wilt U dit mede overwegen, we bekijken een wielrenner.
Een wielrenner begeeft zich van A naar B via een vaste route met als doel zo snel mogelijk aan te komen.
Daartoe wil hij zich onttrekken aan die anderen met hetzelfde doel.
Is het niet vroeg dan toch zeker laat.
Voor Jorgen Emil Hansen was het vroeg en toen te laat.
Het op hem jagende peloton passeerde hem liggend in de greppel.
Kan 'n renner mooier vallen?
Toch zal hij hier, 'n jaartje later, met meer plezier aan terug denken.
Voor Beugels, Steevens, Groen en Wagtmans, op 24 seconden met 'n lekke band en tweemaal 'n val.
Ja ja ...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten