Grote Molen/Zonder Wieken

Het lijkt wel lente, sterker nog het ís lente.
Uitgelaten gaat de Cascarsi richting molens.
Want dat doen ze nu eenmaal, Cascarsi's.
Daartoe zijn ze gemaakt.

Niks grote molen,
een pielverzetje,
Fabio's wintervet laat Jan Ulrich verbleken.
Hij wordt gepasseerd door een gezette reus die nog eens aanzet.
Voetballer, gezien z'n ver uitstaande knieën.
En natuurlijk, omdat ie passeert.

Op naar Oploo.
En dit vanweges onderstaand plaatje.
Prikkelende stof voor 'n Cascarsi.
En Fabio?
Fabio die volgt.

foto: archief piet van katwijk

Zes jeugdige renners op 'n rijtje voor de Korenbloem, de molen van Oploo.
Drie van Katwijks vanaf links.
Jan in 'n Amsteltruike, eind volgend seizoen gaat ie prof worden bij Willem II-Gazelle,
Piet met 'n olijke kuif en Fons in de Nederlandse kleuren.
Dan Frans Thijs, Jan van de Berg en Matje Gerrits.
Frans met z'n lange benen, trui in de broek,
Jan, stoer met z'n rechterhand steunend op 't stuur.
En Matje zal over twee seizoenen als prof debuteren bij Batavus-Continental-Alcina.
Zesmaal talent in de dop, alle zes op hun eigen wijze jaren succesvol in hun sport.

Vijftig jaar later brengt de Cascarsi Fabio naar de Korenbloem.
In revisie, een molen zonder wieken.
Als een fiets zonder wielen,
het doet niet waarvoor het is gemaakt.

De molenaar helpt Fabio uit die droom,
Het kan ook elektriek en ze malen spelt,
hard goedje heeft deze bakkerszoon zich laten zeggen.

Daar gaat de vergelijking weer mank,
een elektrieke fiets rijdt niet zonder wielen,
een molen kan malen zonder wieken.

Fabio laat zich door de Cascarsi richting Elsendorp voeren,
richting Christoffel, beschermheilige van de reiziger.
Ook die fietsen met 'n krom stuur.
Niet Johan?

En de molenaar?
Hij maalde voort.