Een gouden jubileum, een gouden fiets.
Nou ja, goud ...
Goud geanodiseerd aluminium.
En zoals Alan dit jaar vijftig jaar bestaat is deze gouden Alan allereerste generatie, van 1972.
Of van 1973, die waren exact hetzelfde en nummering of zo, vergeet het maar.
Het is géén goud voor de purist onder ons.
Sterker nog, voor de purist is dit een allegaartje.
Zoals het een vijftigjarige past in de ogen van Fabio.
Je laat wat achter en je neemt wat mee, zo is het leven.
Het frame kwam binnen met een vastzittende Campagnolo-zadelpen.
met het juiste zadel zou het op de goude, sorry, goede hoogte uit komen.
Dit was wat optimistisch gedacht, een centimeter of twee hoger mag echt wel, zelfs drie.
Mogelijk dat een ander zadel enig soelaas biedt.
Het frame was ook voorzien van een Dura Ace balhoofd.
Dit draaide nog goed dus vooral laten zitten.
Geen scheurtjes in de balhoofdlugs, dat laten we graag zo.
Wel van nieuw vet voorzien.
Lint met mooi patina, kan dat eigenlijk?
Het zat op 'n compleet stuur met Weinmann-grepen wat in Fabio's ogen wondermooi paste bij het frame.
De gekregen rubbers scheurden bij het bevestigen natuurlijk vrijwel meteen,
zwart lint doet wonderen.
De remklauwen zijn Universal Super 68, de geplande Gran Sport waren te kort, kwamen deels op de band en dat is er niet goed voor. De naven zijn Record en verder is het hoofdzakelijk GS wat de klok slaat.
Vijftig keer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten