Om over het leven van de wat ouder wordende sportman maar niet te spreken.
De gladdejolen drogen op en het lichaam doet steeds weer meer zeer.
Zie maar dadde mee komt met die jonge gasten.
En misschien nog 'ns 'n bloemke meepikt voor moeders de vrouw.
Ge doet 'w best maar 't kraakt van alle kanten.
Het doet zeer en toch wil die ouwe sportman meer.
Afzien is z'n aard, opgeven z'n verdriet.
Dat doet ie niet.
Never nooit nie.
Maar hoe komt 't toch dattie zo wazig ziet?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten