Kommer en Kwel

Het wordt écht tijd dat het zonnetje zich weer wat meer laat zien.
Fabio verdrinkt vrijwel in treurnis, kommer en kwel.
Niet dat het allemaal zo'n ellende is,
maar 't blijft maar binnenkomen, hij ziet 't allemaal.

Zo is vandaag de geboortedag van Carlo Tonon,
geen drie maanden voor ondergetekende geboren en al bijna 22 jaar dood.
De snelle tellers onder U kwamen al tot de conclusie 'niet in het harnas ...'
Wellicht correct, volgens de letter van de wet.

Volgens Carlo's eega, Carmen stierf hij twaalf jaar eerder,
in de afdaling van de Joux Plane, in de Tour.
Op 18 juli 1984, de 19e etappe van La Plaine naar Morzine.
Tijdens deze afdaling kwam Carlo in botsing met een Zwitserse toeschouwer.

Of 't nu een overstekende toeschouwer was,
of dat ie op 'n brommer zat,
of dat ie op de fiets de Joux Plane van de andere zijde beklom,
daarover zijn de bronnen onduidelijk.

Dat 't een Zwitser was lijkt onbetwist.
Tonon was namelijk niet écht dood, hij was in coma.
En toen hij weken later uit coma kwam was hij rechts verlamd en kon amper praten.
Het werd allemaal wel wat beter maar Carlo zou de rest van zijn leven gehandicapt blijken.

Rechtszaken tegen de Tour de France en de Zwitserse aanstichter van het onheil volgden.
Het resultaat is echter beperkt,
een kleine financiële genoegdoening.
Tonon kan het niet loslaten en verhangt zich uiteindelijk op 17 juni 1996 in de schuur.

Elf maanden daarvoor, elf jaar na Carlo's val, ook op de 18e juli, maar dan die van 1995,
Fabio Casartelli valt in de afdaling van de Col de Portet d 'Aspet.
Fabio Casartelli sterft 'in het harnas', Carlo Tonon niet,
of toch wel? Te vroeg aan de meet, da's een feit.

Carlo Tonon:
25 maart 1955 - 17 juni 1996
Albert Megens schreef dit mooie gedicht.